περικνήμιος

-α, -ο / περικνήμιος -ον ΝΑ

νεοελλ.

(μόνο το ουδ. ως ουσ.) το περικνήμιο

περίβλημα τής κνήμης, από δέρμα ή ύφασμα, που φοριέται από το γόνατο μέχρι τον αστράγαλο, κυρίως από στρατιώτες, κυνηγούς, αγρότες, κν. γκέτα

αρχ.

1. αυτός που φέρεται γύρω από την κνήμη

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ περικνήμια

τα σαρκώδη μέρη τής κνήμης, οι γάμπες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < περι-* + -κνήμιος / -ον (< κνήμη), πρβλ. αντι-κνήμιον].